υποστροφή

η / ὑποστροφή, ΝΜΑ [υποστρέφω]

1. η προς τα πίσω στροφή, πισωγύρισμα, ξαναγύρισμα

2. επιστροφή για αντεπίθεση, επαναστροφή

3. (σχετικά με νόσο) επανεμφάνιση, υποτροπή, υποτροπιασμός

νεοελλ.

1. αλλαγή τής πορείας ιστιοφόρου πλοίου με στροφή τής πρύμνης του στον άνεμο έτσι ώστε στη συνέχεια να εκτελεί ουριοδρομία, κν. πόντζα λα μπάντα

2. η ιδιότητα ενός αυτοκινήτου, όταν αυτό κινείται σε μια στροφή με μεγάλη ταχύτητα, να τείνει το πρόσθιο τμήμα του να βγει προς το εξωτερικό τής στροφής

3. φρ. α) «υποστροφή μήτρας»

ιατρ. το σύνολο τών μεταβολών τής μήτρας μετά τον τοκετό μέχρι την επάνοδό της στη φυσιολογική κατάσταση

β) «γεροντική υποστροφή»

ιατρ. το σύνολο τών μεταβολών που προκαλεί στον οργανισμό το γήρας

αρχ.

1. (ρητ.) α) επάνοδος σε ένα θέμα μετά από διακοπή

β) είδος παρέκβασης σε λόγο

2. γραμμ. αναβιβασμός τόνου

3. φρ. «ἐξ ὑποστροφῆς»

α) στρ. με αντεπίθεση (Πολ.)

β) με γύρισμα, με στροφή στον καμπτήρα τού σταδίου (Σοφ.)

γ) αντεπιστρέφοντας, στέλνοντας πίσω.